Obiecuję, że miłość do Heleny nie przesłoni mi oczu gdy będę miał ocenić ten film. Do obejrzenia, oprócz sympatii do głównej aktorki, zachęciło mnie również to, iż jest to produkcja BBC. A jak wiadomo BBC robi filmy wybitne!
Jest to historia pracy nad scenicznym projektem "Private Lives" Richarda Burtona (Dominic West) i Elizabeth Taylor (Helena Bonham Carter) byłych już małżonków, choć nadal bardzo blisko ze sobą związanych. Jako para aktorska zagrali razem w 9 produkcjach np. "Kto się boi Virginia Woolf", czy "Poskromienie złośnicy". Wszyscy kinomaniacy bardzo dobrze znają krążące legendy o tym, jak burzliwy był ich związek - od miłości do rękoczynów. Tak naprawdę Burton zawsze zazdrościł popularności swojej żonie, choć sam również był genialnym i docenionym na wielu polach aktorem.
Jest to film z elementami biograficznymi, lecz dla dodania dramatyzmu okraszono go fikcyjnymi scenami i wypowiedziami. Akcja toczy się wartko, jak na biografię oczywiście. Film bardzo ładnie się rozwija.
Taylor przedstawiono jako rozkojarzoną, mało utalentowaną i uzależnioną od proszków aktorkę. I te przerysowane fioletowe, nie fiołkowe, oczy. Każdy kto oglądał choć jeden kolorowy film z Elizabeth wie, że te przedstawione w filmie, nie wyglądały tak w rzeczywistości. Irytują także fioletowe kostiumy Taylor - był jej ulubionym kolorem, ale bez przesady. Pomijając mega fioletowe oczy oczy i multum fioletowych kreacji podobieństwo Bonham Carter i Westa do Taylor i Burtona jest uderzające. Aktorzy dobranie idealnie. Mimika, intonacje głosów i gesty są zagrane świetnie. Film trzyma w napięciu, a widz cały czas czeka na jakiś skandal lub wielką kłótnię. Pięknie pokazane jak ich życie przekładało się na spektakl, w którym grali. Im bardziej poniewierali się prywatnie tym "Private Lives" stawało się bardziej dojrzałe i MIĘSNE. Wydaje mi się, że reżyser Richard Laxton chciał na pierwszy plan wysunąć i trochę wybielić Burtona. No skoro Elizabeth cały czas błyszczała będąc w związku z Butronem, to w filmie o nich, czas na niego.
Tak naprawdę to film o końcu. Kresie miłości i wielkiej kariery, ale też o początkach - w końcu po tylu latach - przyjaźni między Taylor, a Burtonem. Moim zdaniem lepszą i bardziej ciekawą historią byłoby nakręcenie filmu o początkach ich fascynacji sobą na planie klasyka kina "Kleopatry". "Burton & Taylor" jest całkiem przyjemny, aczkolwiek powinien nazywać się "Taylor & Burton". Pomimo zabiegów reżysera to Helena Bonham Carter wysuwa się tu na pierwszy plan. Mimo to dla mnie 7/10.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz